Ωχ, έλαχα γυμνά μάτια.
Έπρεπε να σε είχα προστατέψει,
έπρεπε να είχα προσπαθήσει,
έπρεπε να είχα υπάρξει ένας σοφότερος άνδρας,
μου λείπεις.
Δώσε μου φτερά,
δώσε μου χώρο,
δώσε μου χρήματα ν'αλλάξω αισθητικά
αυτές τις θορυβώδεις αίθουσες και τα αισθησιακά παντελόνια.
Σε αγαπούσα.
Πού είναι το πρωί στη ζωή μου ;
Τι αξία έχει να παραμένω σωστός ;
Ποιος είπε ότι ο Χρόνος μου συμπαρίσταται ;
Έχω αυτιά και μάτια και τίποτα άλλο στη ζωή μου,
όμως επιβιώνω από τα γυμνά σου μάτια.
Θα επιβιώσω.
Εσύ μονάχη διασχίζεις τον ποταμό,
εσύ κι εγώ και τίποτα παραπάνω.
Εσύ είσαι το μέγα έγκλημα που ουδέποτε έπραξα.
Ουδέποτε σου είπα ψέματα, μίσησα τις στιγμές που εψεύσθης,
όμως θα επιβιώσω από τα γυμνά μάτια σου.
Θα επιβιώσω.
Επαρμένος από τα "Σκαθάρια", σ'ένα κατάλευκο τοπίο,
κάθε νύχτα ξεμυαλίζομαι δίχως προηγούμενο στα κλαμπ.
Μακάρι να έστελνα μια ευχετήρια κάρτα Αγίου Βαλεντίνου,
σ'αγαπώ.
Θα επιβιώσω,
γυμνά μου μάτια,
θα επιβιώσω.
Θα επιβιώσω,
γυμνά μου μάτια,
θα επιβιώσω.