To σιδερένιο χρώμα του ωκεανού
Θα βρέχει μια ατελείωτη χορωδία
Κι αυτά τα μεγάλα πιστεύω των οποίων η αγωνία
Μοιάζει να τρυπάει την κόλαση
Κι έπειτα ο θάνατος κι η σιωπή
Πλημμυρίζοντας όπως ένας μαύρος τοίχος.
...Μερικές φορές στο βάθος σ’ αφήνει να βλέπεις
Ένα φανάρι τ’ οποίο ταλαντεύεται