Ναι...
Κυριακή πρωί, η βροχή πέφτει
κλέψε μερικά σκεπάσματα, μοιράσου λίγο δέρμα
τα σύννεφα μάς σκεπάζουν σε στιγμές αξέχαστες
στρίβεις για να χωρέσεις στο δικό μου καλούπι
αλλά τα πράγματα παίρνουν μια τρελή ροπή
να ζεις τη ζωή γίνεται δύσκολο
(να ζεις τη ζωή γίνεται δύσκολο)
και ευχαρίστως θα ξεκινούσα για ένα ταξίδι
να σηκωθώ και να φύγω αν ήξερα
ότι κάποια μέρα θα με οδηγούσε πίσω σε σένα
ότι κάποια μέρα θα με οδηγούσε πίσω σε σένα
(κάποια μέρα(
αυτό ίσως είναι ό,τι χρειάζομαι
στο σκοτάδι, εκείνη είναι το μόνο που βλέπω
(Βλέπεις)
έλα και ξεκούρασε τα κόκκαλά σου με μένα
οδηγώντας σιγά ένα μια Κυριακή πρωί
και ποτέ δεν θέλω να φύγω
δάχτυλα ιχνηλατούν κάθε σου περίγραμμα
ζωγράφισε μια εικόνα με τα χέρια μου
μπρος και πίσω κουνιόμαστε
σαν κλαδιά σε μία καταιγίδα
αλλάζουμε σαν τον καιρό
ακόμα μαζί όταν τελειώνει
αυτό ίσως είναι ό,τι χρειάζομαι
(Ό,τι χρειάζομαι)
στο σκοτάδι, εκείνη είναι το μόνο που βλέπω
έλα και ξεκούρασε τα κόκαλά σου με μένα
οδηγώντας σιγά ένα μια Κυριακή πρωί
και ποτέ δεν θέλω να φύγω
Ναι!
Αλλά τα πράγματα απλά παίρνουν άλλη τροπή
να ζεις τη ζωή γίνεται δύσκολο
Κυριακή πρωί, η βροχή πέφτει
και εγώ σε φωνάζω
τραγουδώντας ''Κάποια μέρα, θα με οδηγήσει πίσω σε σένα''
(σε σένα, μόνο εσένα)
Ναι, θα βρω ένα τρόπο να φέρω τον εαυτό μου πίσω σε σένα
Μπορεί να μην ξέρεις πως
αυτό ίσως είναι ό,τι χρειάζομαι
στο σκοτάδι, εκείνη είναι το μόνο που βλέπω
(είσαι το μόνο που βλέπω)
έλα και ξεκούρασε τα κόκαλά σου με μένα
(οδηγώντας σιγά ένα μια Κυριακή πρωί)
Οδηγώντας σιγά
(και ποτέ δεν θέλω να φύγω)
Ω ναι, ναι, ω ναι, ναι
Ω ναι, ναι, ω ναι, ναι
Ω ναι, ναι, ω ναι, ναι
Ω ναι, ναι, ω ναι, ναι
Ω ναι, ναι, ω ναι, ναι
Είναι ένα λουλούδι στα μαλλιά σου
Είμαι ένα λουλούδι στα μαλλιά σου
Ω....ω...ναι....ναι...
Ναι...ναι...ω...
Ω...ναι...