Σ'άλλη νιότης εποχή
όνειρα 'κανα συνεχή
Σύμπαν το δωμάτιό μου
και ο κόσμος δικός μου
απ' Ιούνη σε Σεπτέμβρη
Κι αν όχι έτσ' ακριβώς
τύχη που δεν ήξερα πως
και τύχη να μην αναρωτά'με
αφού καλοκαίρι το μόνο που θυμάμαι
Τα βράδια μύγα καλοκαιρινή
βούιζε σαν ήμουν μικρή
Σε κόσμο ευγενή που βλέπει το παιδί
κι ο κόσμος ήταν ξαδερφή
κι ο άνεμος σαν την αυγή
της μοναξιάς μου άκουσμα γλυκί
Με κοιτάζω τώρα πια
κάναν τ'όνειρα φτερά
Είμαι 'που δεν είχα σκεφτεί
ό,τι δεν είχα φανταστεί
σε μένα πια να 'χει συμβεί
Και ξύπνια μές το βράδυ
ως να φύγει το σκοτάδι
ακούω φωνές να μου μιλάν
συνεχώς να μουρμουράν
το ίδιο μήνυμα ξανά
Λένε ποιο ειν' ταίρι,
ποια αγάπη, ποιο μωρό σου πια;
Ποιος σε σκεπάζει μέσα στη βραδιά;
Γουόα, δεν πειράζει
μόνη νιώθει ό,τι και να πεις
γιατί δεν ξέρω ακόμη προσπαθείς