Summer Dying Fast [Greek translation]

Μέσα από αψιά σύννεφα μυγών του θέρους,

Ο κήπος μεγαλώνει με χίλιους περισσότερους σοφούς,

Ριγμένοι αέναα σε ουράνια όνειρα,

Γδέρνουν τον τάφο του νεκρού Ναζωραίου.

Παρακολουθώ την καταιγίδα να πλησιάζει,

Το έρεβος το όνομα μου καλεί,

Τα δέντρα αδημονούν,

Καθώς νιώθουν την εποχή ν `αλλάζει,

Οι καρποί τους σάπισαν,

Απαγορευμένοι ήσαν κάποτε και γραφτό τους ήταν να πεθάνουν,

Το νήμα της ζωής κείτεται κομμένο,

Στην κόψη του παραδείσου.

Σαρδόνιοι άνεμοι μίσους ξεδιπλώνονται,

Χτυπώντας πύργους ψηλούς που σφίγγουν τον ήλιο,

Νύχια απλώνουν το πέπλο της,

Επανάκτησις, η ώρα μας έχει έρθει...

Το φθινόπωρο απλώνει τα χρυσά φτερά του,

Και στρώνει το μονοπάτι για τους αθέατους,

Ένας συνελιγμένος ιστός κακίας έχει επιτέλους υφανθεί...

Χειμώνας γεννημένος από στέρφους μηρούς,

Να αντιμετωπίσει ξανα, να σφαγιάσει τους τυφλούς,

Και τα πετάξει τα ηνία αδέσμευτος στους ουρανούς.

Προσεύχονται στο αναδυόμενο ολόγιομο φεγγάρι,

Η Άρτεμις κινείται γεμάτη χάρη,

Τυλιγμένη μόνο με το πέπλο του δειλινού,

Πόσα μυστικά μπορούν να διαβάσουν στο πρόσωπο σου ;

Θα γνωρίσουν μεγαλοπρέπεια,

Ομορφιά, μέσα σε νεκρό από όνειρα ύπνο,

Και πορφυρές θάλασσες που ματώνουν παγωμένες ακτές ;

Μήπως ο "θεός" της τιθασευμένης αγάπης τους,

Θα κατευνάσει την κυριαρχία μας, από κόσμους ψηλά

Ή θα υποχωρήσει από φόβο μπρος στο Χάος εγειρόμενο για πόλεμο ;

ΠΟΛΕΜΟΣ!

Ξεριζώστε καρφιά στρεβλωμένα,

Που σας κρατούσαν, παραμονεύοντας βαθιά,

Οι προσευχές του Σεπτεμβρίου εξασθενούν,

Κάψτε τους βωμούς των φυλακισμένων αμνών,

Ηγηθείτε της ανταρσίας

Ενός κόσμου που δεν αναζητά τελειωμό,

"Είμαστε αυτό που είμαστε, (και) αυτό που θα γίνουμε, ξανά..."

Εμφανίσου, ζωσμένος τρόμο,

(Στην παρηγόρια των δικών σου)*,

Κηλίδωσε το πάλλευκο δειλινό με κόκκινο,

Και άσε τους άλλους να ακολουθήσουν,

Το θέρος ψυχορραγεί....