Κάθε φορά που μου μιλάς μου φαίνεται σαν
να είναι οι ελπίδες απλωμένες στον άνεμο
και ένα ποτήρι γεμάτο σαν να είναι μισοάδειο
Κάθε φορά που με κοιτάς θυμάμαι ότι
οι λέξεις είναι η κορνίζα
ενώ ο πίνακας είναι κάπου αλλού, εσύ το ξέρεις
Αν ταξιδεύουμε χωρίς κατεύθυνση
όσο και αν το θέλεις, δεν θα με συναντήσεις
μα αν σε περιμένω στην άκρη δίχως να κάνω θόρυβο
ακυρώνω τις αποστάσεις που μας χωρίζουν
και στο μεταξύ θα επιβιώνω
έχοντας βάλει στην τσέπη λίγο από την ανάσα σου.
Κάθε φορά που με αγκαλιάζεις
αντιλάμβανωμαι ότι
έχεις ένα ένδυμα για κάθε περίσταση
αλλά η δική μας δεν έρχεται ποτέ
μην μου υπόσχεσαι φωναχτά
ειδάλλως δεν θα ακουστείς
Μα αν σε περιμένω στην άκρη δίχως να κάνω θόρυβο
ακυρώνω τις αποστάσεις που μας χωρίζουν
και στο μεταξύ θα επιβιώνω
έχοντας βάλει στην τσέπη λίγο από την ανάσα σου.
είμαστε ο καλός και ο κακός καιρός
είμαστε το χείριστο μέσα σε κάθε ελάττωμα
εμείς, ανέκαθεν εμείς, το "άφησε" ή το "πάρε"
εμείς που ξέρουμε να γελάμε σε κάθε λάθος
δεν υπάρχει φταίξιμο δεν υπάρχει δικαιολογία αποδεκτή
δεν υπάρχει μέτρο σε αυτό το βάσανο
του οποίου είμαστε εμπλεκόμενο μέρος
του οποίου είμαστε ζημιωμένο μέρος
Μα αν σε περιμένω στην άκρη δίχως να κάνω θόρυβο
ακυρώνω τις αποστάσεις που μας χωρίζουν
και εν τω μεταξύ θα επιβιώνω
έχοντας βάλει στην τσέπη λίγο από την ανάσα σου.
και κάποιο φιλί εφεδρεία
για τον καιρό που θα λείπεις
κάθε φορά που εσύ μου...