De adem van de ochtend blijf ik vergeten
De geur van de warme zomerlucht
Ik woon in een dorp waar je niets kan ruiken
Je let op je voeten voor barsten in het voetpad
Daarboven zweven aliens
Ze maken films voor de mensen die thuisbleven
Van al deze vreemde wezens die hun geest opsluiten
Boren gaten in hunzelf en leven voor hun geheimen
Ze zijn allemaal gespannen
Ik wou dat ze zouden neerduiken op een landweg
Laat in de nacht als ik rijd
Mij aan boord laten van hun prachtige schip
Mij de wereld tonen zoals ik het graag zou zien
Ik zou het al mijn vrienden zeggen, maar ze zouden me nooit geloven
Ze zouden denken dat ik eindelijk volledig gek ben
Ik zou ze de sterren tonen en de betekenis van het leven
Ze zouden me opsluiten maar het zou ok zijn
Ik ben gewoon gespannen