Τι ηλίθια που είσαι
Εσύ δεν μαθαίνεις ποτέ
Η ισορροπία σου είναι ένα μέρος
Που εσύ περνάς και φεύγεις
Και πιο ηλίθια από σένα
Να ξέρεις δεν θα βρεις
Εκείνοι οι μάταιοι φόβοι
Δεν θα τελειώσουν
Αλλά τι ηλίθια που είσαι
Ηλίθια μια ακόμη φορά
Που μιλάς σ'έναν καθρέπτη
Και ποτέ στον σωστό άνθρωπο
Και τι ηλίθια που είσαι
Εσύ δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα
Είσαι ένας άνθρωπος ανάμεσα στον κόσμο
Όμως ο κόσμος ψεύδεται
Πάντα να μαθαίνεις πάντοτε
Να περπατάς πάντα
Και δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα
Έκανες πάντα λάθος
Και τώρα είναι ανώφελο
Που κοιτάζεσαι σ'έναν καθρέπτη που δεν ξέρει ποια είσαι
Σ'έναν καθρέπτη που δεν ξέρει ποια είσαι
Τι ηλίθια που είσαι
Που δεν ξοδεύεσαι ποτέ
Τα ποιήματα σου είναι κομφετί
Που δεν θα σπείρεις
Εφόσον αργότερα η ειρωνεία
Να Κέρδιζες ύψος
Ούτε καν από ένα κτίριο θα αποσκοπούσες σε ύψος
Αλλά τι ηλίθια που είσαι
Ηλίθια μια ακόμη φορά
Γυμνή μπροστά σ'έναν καθρέπτη
Και ποτέ με τον σωστό άνθρωπο
Και τι ηλίθια που είσαι
παρακαλώ προσποιείσαι επίσης
Αυτός ντύνεται ξανά ικανοποιημένος
Και εντωμεταξύ ξέρεις ότι ψεύδεται
Πάντα να μαθαίνεις πάντοτε
Να περπατάς πάντα
Και δεν θα καταλαβαίνεις τίποτα
Έκανες πάντα λάθος
Και τώρα είναι ανώφελο
Που κοιτάζεσαι σ'έναν καθρέπτη που δεν ξέρει ποια είσαι
Σ'έναν καθρέπτη που δεν ξέρει ποια είσαι
Ηλίθια
Ηλίθια
Έκανες πάντα λάθος
Και τώρα είναι ανώφελο
Που κοιτάζεσαι σ'έναν καθρέπτη που δεν ξέρει ποια είσαι
Σ'έναν καθρέπτη που δεν ξέρει ποια είσαι
Μια ηλίθια