Δεν είμαι από εκείνους τους ανόητους
Που θα κάτσουν και θα σου τραγουδήσουν
Για τα αστέρια, κορίτσι μου.
Μα χθες το βράδυ κοίταξα
Το σκοτεινό μισό του ουρανού
Και είχαν πάει προς τα πίσω.
Κάτι στη γοητεία σου
Πρέπει να τα εκνεύρισε,
Αναγκάζοντάς τα να λάμπουν αχνά όπως νωρίς τη νύχτα.
Έψαχνα καιρό από
Πάνω μέχρι κάτω
Για ένα τέτοιο θέαμα,
Όπως αυτό που συνέλαβα όταν είδα
Τα δάχτυλά σου να χαμηλώνουν τα φώτα,
Λες κι έχεις συνηθίσει να σου λένε ότι είσαι μπελάς.
Και πέρασα όλη τη νύχτα
Έχοντας κολλήσει στο γρίφο.
Κανείς που ρώτησα
Δεν ήξερε πώς κατάφερε να γίνει αυτός
Στον οποίον υπέκυψες.
΄
Όποιον δεν οδήγησαν
Στο άλλο δωμάτιο
Έμεινε εδώ να προσποιείται.
Μα κάτι στη γοητεία σου
Τον έκανε να μην αφήσει καθόλου τυχαία
Το χέρι όποιας κρατούσε.
Έψαχνα καιρό από
Πάνω μέχρι κάτω
Για ένα τέτοιο θέαμα,
Όπως αυτό που συνέλαβα όταν είδα
Τα δάχτυλά σου να χαμηλώνουν τα φώτα,
Λες κι έχεις συνηθίσει να σου λένε ότι είσαι μπελάς.
Και πέρασα όλη τη νύχτα
Έχοντας κολλήσει στο γρίφο.
Προσπάθησα να κολυμπήσω προς το πλάι,
Μα τα πόδια μου εγκλωβίστηκαν στη μέση
Και νόμιζα ότι είχα δει το φως,
Μα ωχ, όχι.
Απλά είχα κολλήσει στο γρίφο.
Είχα κολλήσει στο γρίφο.