λυπάμαι που πρέπει να φύγω μακριά
μα ήξερα οτι ήταν ένα ψέμα
πόσος χρόνος χαμένος πίσω του
που υπόσχεται και μετά δεν αλλάζει ποτέ
παράξενες αγάπες που μας βάζουν σε καημούς
μα στην πραγματικότητα είμαστε εμείς
και τον περιμένεις πάνω απο ένα τηλέφωνο
ενώ τσακώνεσαι για να είναι ελεύθερο (το τηλέφωνο)
με την καρδιά στο στομάχι (αγχωμένη)
ένας αγκώνας στην γωνία
εκεί, μόνη, μέσα στην θλίψη
αλλα επειδή αυτός δεν υπάρχει, και είναι
παράξενες αγάπες που μας κάνουν να μεγαλώνουμε (οριμάζουμε)
και να υποφέρουμε ανάμεσα στα δάκρια
πόσες σελίδες εκεί για να γράψεις
όνειρα και μώλοπες για να διαχωρίσεις
είναι αγάπες που συχνά σε αυτήν την ηλικία
μπλέκονται μέσα σε αυτήν τη ψυχή
που αναρωτιέται χωρίς να αποφασίζει
αν είναι μία αγάπη που κάνει για μας
και πόσες νύχτες χαμένες κλαίγοντας
ξαναδιαβάζοντας εκείνα τα γράμματα
που δεν καταφέρνεις πια να πετάξεις μακριά
απο τη λάμψη της νοσταλγίας
μεγάλες αγάπες που τελειώνουν
μα γιατί μένουν μέσα στην καρδιά
παράξενες αγάπες που έρχονται και φεύγουν
μέσα στις σκέψεις που τις κρύβουν
ιστορίες αληθινές που είναι μέρος απο μάς
μα αφήνουν η μία την άλλη όπως εμείς
παράξενες αγάπες ευθραυστες
φυλακισμένοι ελεύθεροι
παράξενες αγάπες που μας βάζουν στα βάσανα
αλλά στην πραγματικότητα είμαστε εμείς
(χωροδία)
μπλέκονται μέσα στην ψυχή
μα χάνονται όπως εμείς
ιστορίες αληθινές που είναι μέρος απο μάς
παράξενες αγάπες, ευθραυστες
παράξενες αγάπες που δεν ξέρουν να ζούν
λυπάμαι που πρέπει να φύγω μακριά
αυτή τη φορά το έχω υποσχεθεί σε μένα
γιατί έχω όρεξη για μία αληθινή αγάπη
χωρίς εσένα
προσπάθησα να το μεταφράσω ακριβώς και έτσι ίσως να μην βγαίνει πολύ καλό νόημα