Θα πάω λουλούδια στο νεκροταφείο της καρδιάς μου
Για όλους τους έρωτες μου, στο παρόν και στο σκοτάδι
Κάθε επέτειο θα αποδίδω τα σέβη μου και θα ζητάω συγνώμη
Που δεν μπόρεσαν ποτέ να έχουν ευκαιρία σαν να μπορούσαν
Αλλά κανείς δεν ξέρει πως είναι να είμαστε εμείς
Δεν έχω δει ποτέ τον ουρανό να έχει αυτό το χρώμα
Είσαι σαν να παρατηρώ τα πάντα λίγο παραπάνω
Τώρα που όλη η σκόνη έχει κάτσει
Αντικρούω όλες τις αντικρούσεις μου
Κανείς δεν ξέρει πως είναι να είμαστε εμείς
Άγνωστοι εκ φύσεως
Άγνωστοι εκ φύσεως
Θα καταλάβω ποτέ;
Ω, εύχομαι ότι μία μέρα
Θα μάθω να ανατρέφω όσα έχω κάνει
Α, χα, χμ
Α, χα, χμ, χμ, χμ
Α, χα, χμ, χμ, χμ
Χμ, χμ, χμ, χμ
Εντάξει τότε, είμαι έτοιμη