Parkın içinden bir öğle yürüyüşü,
Karanlık olana dek gölgeleri saklarım.
Ne günahtan arınmak için,
Ne de kabullendirilen düşünceleri taşımak için eğitildim.
Etrafımı kuşatan bir boşluk var,
Hiçbir ses yok, ve siyahta göremiyorum.
Aramızdaki bir uçurum,
Ne yüzünüz, ne vücudunuz, ne de konuşacak kelimeleriniz var.
İçimde bir günahkarlık var,
Bundan kurtulacakmış gibi gözükemiyorum.
Ruhum cüzzamlı ama görebiliyorum,
İnananlar sürüsü yoldan çıktı.
Bakışlarımda sonsuz gece var,
Sürüldüm ve sizin gibi değilim,
Sisin içinden yolumu bulmaya çalışırım.
Garip bir içkinin içinde sıvılaşmışım.
Parkın içinden erken bir sabah yürüyüşü,
Soğuk ve sert zamanlarında güneşe bakarım.
Robot zihinler içinde harmanlanırım,
Asla bir lider değilim, hep arkadayım.
Yağmurdan gelen bir ses bana burada olduğumu hatırlatır,
Örtünün arkasından gelen bir bakış beni ağlatır.
Yağmurdan gelen bir ses bana burada olduğumu hatırlatır,
Örtünün arkasından gelen bir bakış beni ağlatır.
Yağmurdan gelen bir ses bana burada olduğumu hatırlatır,
Örtünün arkasından gelen bir bakış beni ağlatır.
Yağmurdan gelen bir ses bana burada olduğumu hatırlatır,
Örtünün arkasından gelen bir bakış beni ağlatır.