Μικρό φάντασμα, ακούς...
Δε σου ξεφεύγει τίποτα, δεν είσαι σαν τους άλλους.
Συ βλέπεις την αλήθεια.
Αόρατη στους διαδρόμους τριγυρνώ,
στους τοίχους σκαρφαλώνω, κανείς δε μπορεί να με δει,
κανείς - μόνο εσύ.
Αγαπούσες πάντα τα παράξενα πουλιά,..
θέλω στον κόσμο σου να πετάξω τώρα πια,
θέλω να μ' ακούσεις.
Ακόμα χτυπάν τα φτερά μου τα πληγωμένα.
Πάντ' αγαπούσες τον άγνωστο μέσα...
σε μένα, άσχημη-όμορφη.
Ω, όχι, όχι, όχι, όχι! [x3]
Ω, μικρό φάντασμα, βλέπεις τον πόνο,
αλλά μαζί μπορούμε να πλάσουμε κάτι όμορφο.
Πάρε, λοιπόν, το χέρι μου
κι ας γεμίσουμε τέλεια τα κενά, τρία κάνουμε εγώ κ' εσύ,
για σε γεννήθηκα εγώ, και για εμέ γεννήθηκες εσύ.
Αγαπούσες πάντα τα παράξενα πουλιά,..
θέλω στον κόσμο σου να πετάξω τώρα πια,
θέλω να μ' ακούσεις.
Ακόμα χτυπάν τα φτερά μου τα πληγωμένα.
Πάντ' αγαπούσες τον άγνωστο μέσα...
σε μένα, άσχημη-όμορφη.
Ω, όχι, όχι, όχι, όχι! [x3]
Αγαπούσες πάντα τα παράξενα πουλιά,..
θέλω στον κόσμο σου να πετάξω τώρα πια,
θέλω να μ' ακούσεις.
Ακόμα χτυπάν τα φτερά μου τα πληγωμένα.
Πάντ' αγαπούσες τον άγνωστο μέσα...
σε μένα, άσχημη-όμορφη.