Ψηλά στου Διγενή τ΄ αλώνια
τις νύχτες του καλοκαιριού
του κάτω κόσμου τα τελώνια
με λεν τρελή του φεγγαριού
Μα εγώ χρυσόβουλο κρατάω
από καιρούς βυζαντινούς
και τ΄ άγρια βάθη που κοιτάω
δεν τα χωράει ανθρώπου νους
Ψηλά στου Διγενή τα κάστρα
στον τάφο του νεκρού παλικαριού
τα νυχτοπούλια κάτω απ΄ τ΄ άστρα
με λεν τρελή του φεγγαριού