Ήταν τη προηγούμενη νύχτα
που σε όλο τον κόσμο,
δεν υπήρχαν λέξεις, δεν υπήρχαν όνειρα...
Τότε μια μέρα,
Ένας συγγραφέας εμπνευσμένος από τη φωτιά
Φαντάστηκε όλη τη Γή
Έκανε ταξίδι μεσα σε μια παιδική καρδιά...
Ένας ζωγράφος στην ακτή
Φαντάστηκε όλο τον κόσμο,
Μέσα σε μια νιφάδα χιονιού στη παλάμη του.
Όνειρο ποίησης,
που θα πω τελείωσε
κομματιάζοντας,
Πέφτοντας πίσω, στ΄αστέρια
Είμαι η φωνή του ποτέ, χώρα του ποτέ,
Η αθωότητα των ονείρων του κάθε ανθρώπου.
Είμαι το άδειο μνήμα του Πήτερ Παν.
Ένας ιπτάμενος χαρταετός αντιμέτωπος με το μπλε τ'ουρανού
Κάθε καμινάδα, κάθε φεγγαρόλουστη πτυχή
Είμαι η ιστορία που θα πει την αλήθεια,
Κάθε θύμηση που έχεις αγαπημένη...
Είμαι το ταξίδι
Είμαι ο προορισμός,
Είμαι όλη η ιστορία των τρελών
Που σε θλίβει και σ΄ οδηγεί
μακριά, να δοκιμάσεις τη νύχτα.
Ελεύθεροι και χαλαροί πετάμε!
Ακολούθα τη τρέλα,
Πώς ξέρεις τι είναι αληθινό?
Φανταστικό, ένα όνειρο εμπορικό!
Χαιδεύει τα παραμύθια
Και θα σου πούν αλήθεια
Το παιχνίδι του ιστοριολόγου
Μέσα του χτυπάει τη πύλη
Τη κραυγαλέα καρδιά...
Είναι ένα απεριόριστο στήθος παραμυθιών
Είμαι η φωνή του ποτέ, χώρα του ποτέ,
Η αθωότητα των ονείρων του κάθε ανθρώπου.
Είμαι το άδειο μνήμα του Πήτερ Παν.
Ένας ιπτάμενος χαρταετός αντιμέτωπος με το μπλε τ'ουρανού
Κάθε καμινάδα, κάθε φεγγαρόλουστη πτυχή
Είμαι η ιστορία που θα πει την αλήθεια,
Κάθε θύμηση που έχεις αγαπημένη...
Είμαι η φωνή του ποτέ, χώρα του ποτέ,
Η αθωότητα των ονείρων του κάθε ανθρώπου.
Που ψάχνω τους ουρανούς για άλλη γη...