Στον πόνο υποταγή [Ston póno ipotayí] lyrics

Της χαραυγής ο άνεμος

δεν ξέρω αν θα φυσήξει

κι αυτή η πόρτα η κλειστή

από χαρά αν θα τρίξει.

Να τρέμει πάλι το νερό

το φως ν`ανατριχιάζει

κι εγώ ν`ακούω μια φωνή

ξανά να μου φωνάζει.

Αχ, στεγνό μου στόμα

τι θα πεις ακόμα

μέχρι να δροσίσει

ο αέρας να φιλήσει

την ξερή σου γη;

Αχ, πικρό μου σώμα

πόσο πια ακόμα

στην πίκρα σου θα λιώνεις

κι ακόμα θα δηλώνεις

στον πόνο υποταγή;

Της ξενιτιάς ο έρωτας

δεν ξέρω αν θα`ρθει πίσω

τη σκόνη από τα ρούχα μου

να βρω και να σκορπίσω.

Κι όπως περνάει ο άνεμος

με χέρια νοτισμένα

ν`αγγίξει φύλλα και κλαδιά

σε δέντρα μαραμένα.