Στο Διεθνές το μαγαζί
πίναν παρέα δυο χαζοί
και λέγαν τα δικά τους
Λέγαν για τους πολιτικούς
πως μοιάζουν σαν τους ποντικούς
που τρώνε τα παιδιά τους
Στο Διεθνές το μαγαζί
μονολογούσαν οι χαζοί
για της ζωής το κρίμα
πως ειν’ ντροπή πως ειν’ ντροπή
όλου του κόσμου οι σοφοί
να πουληθούν στο χρήμα
[Ρεφραίν:]
Και ένας νέος μοναχός
αφουγκραζόταν σκεφτικός
παράμερα πιο πέρα
κι έλεγε να ‘τανε χαζοί
όλοι οι άνθρωποι στη γη
θα βλέπαμε άσπρη μέρα
Στο Διεθνές το μαγαζί
γίνανε φέσι οι χαζοί
κι ελέγανε πως φτάνει
πως κάθε πόλεμο στη γη
τον κάνουν οι λαθρέμποροι
και οι βιομηχάνοι
Στο Διεθνές το μαγαζί
μιλούσανε οι δυο χαζοί
γι αγάπη και ειρήνη
κι όμως οι άσοφοι σοφοί
αφήνουν νηστικούς στη γη
και πάνε στη σελήνη
(ρεφραίν)
Στο Διεθνές το μαγαζί
γελούσανε οι δυο χαζοί
ελέγανε αστεία
Λέγαν πως ψέμα αν θες να πεις
αν θέλεις να γελά κανείς
λέγε Δημοκρατία
Στο Διεθνές το μαγαζί
αφού τα ήπιαν οι χαζοί
τα είπαν κι ένα χέρι
λέγαν πως θα ‘ρθει η στιγμή
να αγκαλιαστεί όλη η γη
με τ’ άσπρο περιστέρι
(ρεφραίν)