Δες την θύελλα να κοπάζει τώρα.
Εσύ σηκώνεσαι, φίλε μου,
και ξέρεις ακριβώς προς πού θέλεις να κινηθείς
και ο δρόμος γίνεται εκ νέου βατός.
{Αυτό} επειδή το άστρο λαμποκοπά
και σού δείχνει το δρόμο για να γυρίσεις σε μένα.
Το αστέρι λαμπυρίζει
και σε καθοδηγεί στο δρόμο της επιστροφής σε μένα.
Σε βοηθάει να γυρίσεις πίσω σε μένα.
Όταν ο κόσμος είναι υπερβολικά μακρύς
και ο δρόμος είναι υπερβολικά δύσβατος,
εσύ μπορείς να στραφείς προς το Βορρά,
-ακόμη και μέσα στη μαύρη καταχνιά-
όπου ο {πολικός} αστέρας θα φεγγοβολά
για να σε βοηθήσει να επιστρέψεις σε μένα.
Το αστέρι λαμπυρίζει
και σε καθοδηγεί στο δρόμο της επιστροφής σε μένα.
Σε βοηθάει να γυρίσεις πίσω σε μένα.
Μπορείς και να ταξιδέψεις όσο μακρύτερα θέλεις
και να επιλέξεις τη δική σου διαδρομή.
Μέσα από τα δάση ως τις θάλασσες και τα όρη,
ο λαμπερός αστέρας θα σου δείχνει το δρόμο.
Η θύελλα κοπάζει τώρα.
Σήκω πάνω, φίλε μου.
Πάντοτε θα βρίσκεις το δρόμο της επιστροφής :
τον δρόμο που απατάται μέσα σου.