Не свети веќе светлото онаму
каде што одамна те чекав
Од целата тишина само тага,
се сум ти рекол
И не прашувај ме како ми е
Кога добро гледаш како е
На секого еднаш му тргнува на лошо
На мене не престанува
Ме стигнуваат сеќавања
На сите дамнешни сезони на пролет
И на нашите бакнежи
Таму, покрај Милјацка
Ме стигнуваат годините
кога човек ќе застане
и кога минатото ќе го погледне
со други очи
Кога ќе ја скршиш гранката на тажната врба
и во земјата ќе ја посадиш
Ќе порасне ново дрво
Старото ќе го заборавиш
Но мојата приказна и не е моја
Ништо јас не бирав
И мојот корен таму гореше
а јас свирев