Yeah, kijk
Laat me je vertellen over een kind genaamd Steven,
De dingen waar hij in gelooft raken langzaam op
Eens in de zoveel maanden verlaat zijn moeder hem
Voor geen enkele goede reden slaat zijn stiefvader hem
Niet te veel vrienden, hij heeft er maar een paar gehad
Maar recent willen ze niets meer met hem te maken hebben
Eet altijd zijn lunch in het toilet
Hij wil gewoon normaal voelen en weer cool zijn, yeah
Hij voelt zich een buitenbeentje, hij is gek geworden na dat zijn vader overleed
Hij heeft richtlijnen en advies nodig maar in plaats van dat
Heeft hij alleen breakdowns en terugblikken naar het auto-ongeluk uh
Het wordt moeilijker elke dag, als hij er nog was, was alles oké
Want zijn vader was altijd het licht aan het eind van de tunnel
maar nu is die hele tunnel donker en grijs
Hij blijft stil achterin de klas
En als de bel gaat, gaat Steven snel naar huis
Doodsbang dat de andere kinderen zijn kont schoppen op de weg terug
Het gebeurde in het verleden ook al
Hij is gewend aan de blauwe ogen en dikke lippen
Maar nu is het enige wat hij heeft een neppe glimlach en snijwonden
Wensend dat hij naar ze toe kon lopen en de littekens kon laten zien
En kon zeggen, Kijk, jullie zijn de reden waarom ik dit heb gedaan
Misschien zouden ze het eindelijk begrijpen en zou het zijn zoals het was
Maar ja, hij is anders dus ze pesten hem en slaan hem
Yeah, het zijn gewoon leuke grappen, ze geven er niets om, yeah
Zijn oudere broer is er niet, in en uit de gevangenis, hangend met de verkeerde groep
Hij is aan de cocaïne gegaan, wiet gaan roken, en gaan drinken, zijn hele leven is om voor te schamen
Nee, hij niet al te trots
Nu neemt zijn kleine bro de gewoontes over yeah, maar raad eens?
Wist hij maar dat elke keer als hij een lijntje snoof
Elke keer als hij een joint aanstak
Elke keer als hij een shotje nam, zet hij de trant
Dus Steven is high aan het worden in zijn kamer
Deur gesloten, muziek aan, en zijn lichten uit
Hij neemt gewoon een andere toke mee tot zijn kamer vol rook is
5-6-7 uren tot hij neer valt
Nu steelt hij pillen van zijn moeder
8-9-10 op hetzelfde moment en nu zijn ze weg
En voor een moment lijken al zijn problemen weg te gaan
Maar na een tijdje is hij niet meer high
En dat is wanneer het tot hem doordringt en het hem raakt
Dat deze godverdomde drugs hem niet zullen helpen
Opgekruld op de grond, hij kan het niet meer aan
Nu praat hij tegen God want hij is de enige die hem begrijpt
Op zijn knieën, kijkend omhoog, kan niet stoppen met huilen
"God ik weet dat we al lang niet meer hebben gepraat
Maar nu heb ik je echt nodig. Alsjeblieft God help mij, zeg iets
Geef me een teken, want ik val uit elkaar en
Ik denk niet dat ik het kan, Alsjeblieft God, geef me de sterkte
Om er doorheen te trekken. Vertel me, moet ik het opgeven? Ik zou het nu allemaal kunnen beëindigen.
Ik weet gewoon niet of ik dapper genoeg ben om het te doen.
Er moet toch een betere manier zijn dan zelfmoord.
Probeer het uit te wachten, geef het tijd, het komt wel goed.
Maar het is al zo lang zo en ik heb nog steeds niet kunnen wegkomen
Van alle gedachten die ik vanbinnen voel. Zo ziek, zo boos, zo gek
En om het af te maken niemand heeft het door dat"
Toen stond hij op, veegde zijn tranen weg en liep naar zijn bureau
En pakte een pen en een notitieblok
Hij kon gewoon niet zien dat het beter werd
Dus op een koude, donkere nacht in december, wist Steven precies wat hij moest doen
Maar eerst ging hij zitten en schreef een paar letters
Een voor zijn stiefvader, een voor zijn moeder,
Een paar voor de kinderen op school, één voor zijn broer
De pijn brengen die ze hem ooit hebben gebracht
Tranen op het papier de een na de ander
Yeah, ik hoop dat jullie je allemaal schuldig voelen.
Want ik ben gebroken nu en je mij niet kunt genezen
En nu ben je allemaal medeplichtig aan moord
Ieder van jullie is gechipt om mij te vermoorden
Dus de rede dat ik jullie iets schrijf deze avond,
is om gedag te zeggen en te vertellen dat ik ga
Maar hou je adem niet in want ik kom niet meer terug
Groetjes van Steven