Stella stellina [Polish translation]

Urodziłam się, urodziłam we włoskiej Afryce

i gdzieś tam jakoś nawet dorosłam.

W mych czasach nie było gitar,

nie było gitar, by na nich grać;

było jednak do woli źdźbeł trawy,

które można było zerwać i w nie dmuchać.

I owszem: nocami można było zaręczyć się ze światłem

pociągów, które gwizdały w oddali.

To wszystko chyba zaczęło się w autobusie lub pociągu;

jakiś człowiek zatrzasnął drzwiczki i wioska odpłynęła.

Miałaś pomalowane paznokcie u swych wieśniaczych rąk

i dwa kolczyki z koralików z twych dziewczęcych czasów.

I czytałaś sobie książki, które opowiadały wyłącznie o miłości,

i któż tak naprawdę wie, co jeszcze miałaś w sercu.

I mija rok, przelatuje rok, rok zmienia twarz.

I jest miasto, które kąsa, które chroni, które zagraża.

I mężczyzna w kapeluszu, który odprowadza cię na przystanek,

a ty bierzesz go za rękę i myślisz: tak, teraz jestem zakochana.

I wcale nie jest ważne, czy rozumiesz, że to nieprawda;

zawsze jest czas na inną dłoń i na marzenie, które może się spełnić.

Bierz z życia, co przynosi; bierz z niego to, co chcesz,

nie mieszaj już w twym życiu, bo to nie twoja sprawa.

Bierz z życia, co przynosi; bierz życie, jakim jest,

gwiazdo, gwiazdeczko,

spadająca gwiazdo,

gwiazdo, gwiazdo.