Stelios Kazantzidis - Ο επισκέπτης [O episkeptis]

Επισκέπτη μου τι θέλεις τέτοια ώρα

και την πόρτα μου χτυπάς στα σκοτεινά;

Αν σ’ έχει στείλει εκείνη που `χει φύγει

δεν μπορώ να τη δω ποτέ ξανά.

Με τι πρόσωπο ζητάει να μ’ αντικρίσει;

Με τι πρόσωπο συγγνώμη θα μου πει;

Αχ, τώρα πια δικάστηκε να ζήσει

μοναχή βουτηγμένη στη ντροπή.

Και να το `θελα να γύριζε σε μένα

το φιλότιμο θα μου το αρνηθεί.

Πώς να φιλήσω δυο χείλη προδομένα,

που να βρω την καρδιά και την ψυχή;

Με τι πρόσωπο ζητάει να μ’ αντικρίσει;

Με τι πρόσωπο συγγνώμη θα μου πει;

Αχ, τώρα πια δικάστηκε να ζήσει

μοναχή βουτηγμένη στη ντροπή.