ต่อเธอ... ใช่รักฉันต่อเธอ
ใช่รักฉันต่อเธอ เธอ ต่อเธอ
ฉันเองนั้นเป็นตัวฉัน และเธอก็คือตัวเธอนั่นเอง
ที่บอกเธอไปเมื่อคืนนั้น ฉันก็ยังรู้สึกแบบนั้น
เธอที่ใส่เสื้อแจ๊คเก็ตตัวเดิม
มีรอยเปื้อนกาแฟบนนั้น รอยที่ฉันยังจำได้ดี
ไม่เปลี่ยนไปเลยสักอย่าง
บนหน้าต่างของร้านค้า ถ้ามีเงาสะท้อนเราสอง
อยู่กับฉัน
จะเคาะประตูแห่งเที่ยงคืนราตรี
และร้องตะโกนขอร้องเธออย่ากลับไป
ช่วงเวลาตอนนั้นมัน ตอนนี้อยู่ตรงหน้าเรา
อยู่กับฉัน
และพูดวาจาที่ติดปากเธอ
ระหว่างที่โอบกอดช่วงเวลาของเรา
ที่ยังคงไม่ลืมเลือน และจะเก็บรักษาเอาไว้
ระหว่างความรักและความหลง เธอบอกเรามาว่ามันนั้นต่าง
ที่เธอบอกมาเมื่อคืนนั้น ฉันก็ยังรู้สึกแบบนั้น
ฤดูหนาวครั้งต่อไปเข้ามาใกล้
และทุก ๆ ครั้งที่ฉันหัน กลับไปในทิศทางนั้นแล้ว
ก็ยังคงรู้สึกถึงสิ่งหนึ่ง
ดวงหทัยของเธอที่ฉัน ปล่อยมันไป ณ ที่นั้นเอง
อยู่กับฉัน
จะเคาะประตูแห่งเที่ยงคืนราตรี
และเจอรูรั่วข้างในหัวใจ
ช่วงเวลาตอนนั้นมัน ตอนนี้อยู่ตรงหน้าเรา
อยู่กับฉัน
เบี่ยงเบนจากความเหงาภายในใจ
วางเข็มลงบนเครื่องเล่นแผ่นเพลง
และฟังเสียงเพลงบรรเลง ทำนองเดิมซ้ำ ๆ ต่อไป
อยู่กับฉัน
จะเคาะประตูแห่งเที่ยงคืนราตรี
และร้องตะโกนขอร้องเธออย่ากลับไป
ช่วงเวลาตอนนั้นมัน ตอนนี้อยู่ตรงหน้าเรา
อยู่กับฉัน
และพูดวาจาที่ติดปากเธอ
ระหว่างที่โอบกอดช่วงเวลาของเรา
ที่ยังคงไม่ลืมเลือน และอบอุ่นเสียเหลือเกิน
อยู่กับฉัน
จะเคาะประตูแห่งเที่ยงคืนราตรี
และร้องตะโกนข้อร้องเธออย่ากลับไป
ช่วงเวลาตอนนั้นมัน ตอนนี้อยู่ตรงหน้าเรา
อยู่กับฉัน