Ik ben vrij zeker dat we bijna uit elkaar gingen gisteravond.
Ik gooide mijn telefoon door de kamer naar jou.
Ik verwachtte een dramatische wending,
Maar je bleef.
Vanmorgen zei ik dat we erover zouden moeten praten.
Want ik heb gelezen dat je een ruzie nooit onopgelost moet laten.
Op dat moment kwam je binnen met een footballhelm en zei "oké, laten we praten."
En ik zei,
Blijf, blijf, blijf.
Ik hou nu al een tijdje, tijdje, tijdje van je.
Je denkt dat het grappig wanneer ik boos, boos, boos ben.
Maar ik denk dat het beste is dat we beiden blijven.
Voor jou heb ik enkel met genotzuchtige nemers gedatet
Die al hun problemen op mij uitten.
Maar jij draagt mijn boodschappen, en nu lach ik altijd.
En ik hou van je, want je geeft me geen andere keuze dan:
Blijf, blijf, blijf.
Ik hou nu al een tijdje, tijdje, tijdje van je.
Je denkt dat het grappig wanneer ik boos, boos, boos ben.
Maar ik denk dat het beste is dat we beiden blijven, blijven, blijven.
Je hebt je tijd genomen om me te memoriseren:
Mijn angsten, mijn hoop en dromen.
Ik vind samen met je zijn gewoon leuk, de hele tijd.
Al die tijd dat je niet weg was;
Het viel me op dat ik graag met jou zou willen samen zijn, voor mijn hele leven.
Blijf.
En ik zal een tijdje van je houden.
Niemand anders zal van me houden, wanneer ik boos, boos, boos word.
Dus, ik denk dat het beste is dat we beiden blijven, blijven, blijven, blijven, blijven, blijven.
Blijf, blijf, blijf.
Ik hou nu al een tijdje, tijdje, tijdje van je.
Je denkt dat het grappig wanneer ik boos, boos, boos ben.
Maar ik denk dat het beste is dat we beiden blijven, blijven, blijven, blijven, blijven, blijven.
Blijf, blijf, blijf.
Ik hou nu al een tijdje, tijdje, tijdje van je.
Je denkt dat het grappig wanneer ik boos, boos, boos ben.
Maar ik denk dat het beste is dat we beiden blijven.