Është një zonjë e sigurt
Që i gjithë ai shkelqim është ar
Dhe ajo është duke i blerë shkallët për në parajsë.
Kur ajo arrin aty ajo do e di
Nëse shitoret janë mbyllur
Me një fjalë ajo mund të merr për çfarë ka ardhur
Uuu, uuu, dhe ajo është duke i blerë shkallët për në parajsë.
Aty është një shenjë në mur
Por ajo dëshiron të jetë e sigurt
Se ti e di që nganjëherë fjalët kanë dy kuptime.
Në një pemë afër përroit
Është një bylbyl që këndon,
Nganjëherë të gjitha mendimet tona janë të keqkuptuara.
Uuu, më bën t'a pyes veten,
Uuu, më bën t'a pyes vetem.
Është një ndjenjë që kam
Kur shikoj në perëndim,
Dhe shpirti im po qanë të largohet.
Në mendimet e mia kam parë
Unaza tymi përmes pemëve,
Dhe zërat e atyre që qëndruan duke shikuar.
Uuu, më bën t'a pyes veten,
Uuu, vërtetë më bën t'a pyes veten.
Dhe është pëshpëritur që së shpejti
Nëse ne të gjithë e thërrasim melodinë
Atëherë fyelltari do të na drejtojë te arsyeja
Dhe një ditë e re do të lindë
Për ata që qendrojnë gjatë
Dhe pyjet do bëjnë jehonë me qeshje.
Nëse ka rrëmujë në gardhin tënd
Mos u alarmo tashmë,
është veç pastrim pranvere për mbretëreshën e majit.
Po, aty ndodhen dy shtigje që mund të zgjedhësh
Por në përgjithësi
Ende ka kohë t'a ndryshosh rrugën që je duke e ndiqur.
Dhe më bën t'a pyes veten.
Koka jote po livron dhe nuk po ndalon
Në rast se nuk je në dijeni
Fyelltari po të thërret të bashkohesh me të,
E dashur zonjë, a mund t'a ndigjosh frymën duke fryer,
Dhe a e ke ditur
Që shkallët e tua shtrihen në frymen pëshpëritëse.
Dhe gjersa shkojmë ne poshtë rrugës
Hijet tona më të gjata se shpirti ynë.
Aty ecë një zonjë që të gjithë e njohim
E cila ndriçon dritë të bardhë dhe deshiron që të shfaqë
Si gjithçka ende shëndrohet në ar.
Dhe nëse ndigjon me kujdes
Melodia do të vij tek ti më në fund.
Kur të gjithë jemi një dhe një të gjithë
Të jesh një gur dhe të mos rrotullohesh.
Dhe ajo është duke i blerë shkallët për në parajsë.