Stagnation [Polish translation]

(Tomaszowi S. Eiselbergowi, człowiekowi, który był na tyle mądry, że zagrzebał się wiele mil pod ziemią. [Po wojnie nuklearnej], jako jedyny przetrwały przedstawiciel rasy ludzkiej, odziedziczył cały świat.)

Czerwone niebo snuje tu dziś swą opowieść

Ale jedynie moje oczy słuchają

Pokój panuje między wzgórzami

A noc zasłoni całą moją dumę

Błogosławieni ci, którzy uśmiechają się, wyzwoleni z ciał

Zdają się mi być jak każdy inny tłum

Oczekujący zbawienia

Poczekaj, wciąż jest czas, by obmyć się w sadzawce

Zmyć przeszłość

Księżyc, mój dawno utracony przyjaciel, uśmiecha się z góry

Uśmiecha się, widząc moje łzy

Chodź, pójdziemy ścieżką, która nas poprowadzi do mego domu

Noc zostawimy na zewnątrz

Lodowato zimny nóż nadszedł, by udekorować zmarłych

W jakiś sposób

A każdy znajdzie dom

I wciąż będzie czas

Na miłość, mój przyjacielu

[Bo] tam jesteś

I czy będę wiecznie czekać, przy milczących lustrze

I łowić gorzkie płotki pośród [zarośli] chwastów i [w] szlamowatej wodzie?

Powiedziałem, że chcę usiąść

Powiedziałem, że chcę usiąść

Chcę się napić, chcę się napić

By usunąć cały pył i brud z mego gardła

Chcę się napić, chcę się napić

By wymyć plugastwo, które [zalega] głęboko w moich trzewiach

Chcę zię napić

Zatem daj się nam napić

Zatem daj się nam uśmiechnąć

Zatem daj nam odejść