St’ammóre nuósto, è na malincunia,
calculatore, friddo, sestimato,
sènza capricce, sènza gelusia,
sènza ’o penziéro ’e puté fà peccato...
Nuje cammenammo pe’ na stéssa via,
fòrse pecché sta ’nciélo destinato;
j’ saccio cèrto ca si’ ssèmpe ’a mia,
tu si’ sicura ca te sto’ attaccato.
E cammenammo - ma chi sa pecché? -
sciuóvete e astrinte - sènza maje penzà
st’ammóre nuósto che vo’ dì... che d’è...
N’anno luntane putarrìamo stà;
tu nun dicisse: « ’o vularria vedé! »
j’ nun penzasse: « ’a vularria vasà!... »