Nisa nje udhetim, shtrirjes se qytetit
Për të gjetur shtëpinë ku kemi ndenjur
Nuk mund të lexohej numri në errësirë
The le ta leme për një ditë tjetër
Nisa nje udhetim, shtrirjes se qytetit
Për të gjetur vendin ku kemi luajtur
Kjo ishte dita me e vetmuar e jetës sime
Ti po flet me mua, por unë jam ende larg
Le të bejme nje udhetim
Shtrirjes pergjate qytetit
Pergjate këtyre qytezave që ngriten per ndryshim
Pastaj the, emocionet kanë vdekur
Nuk është habi pse ndihesh kaq çuditshem
Policët feksin dritat e tyre
Në reflektoret e bicikletave tona
Thane, a e dini fëmijë se sa është ora?
E pra zotëri,hera e parë që ndiej se diç me perket
Si te kisha dic për të dhënë
Mbrojtës i fundit i shtrirjes
Tha,pra ku jetoni ju fëmijë?
E pra zotëri,sikur ta dinit
Sa përgjigja ka vlere
E kerkojme në çdo qoshe
Te tokës