Αυτή η καρδιά που έχασες
Για μια οφθαλμαπάτη
Αυτήν την καρδιά που πρόδωσες
Μίσος περισσότερο, δεν μπορεί!
Στη φωνή μου, νιώθεις
Τη θλίψη της ... ή όχι;
Ο δική σου (θλίψη) έπαψε να υπάρχει
Και εγώ, η τρελή (από αγάπη) , να σε περιμένω!
Ξέχασέ τα ...
Ή μην ζεις πλέον
Τώρα πια, εκτός και αν ...
Η νύχτα ... νύχτα ... νύχτα ...
Αχ! ...
Τρεμοσβήνουν τα αστέρια
Απαλά στη γειτονιά του φεγγαριού
Κλάμα αγάπης
Που σκάει σαν το κύμα και μετά υποχωρεί
Άδεια, η νύχτα
Και σύντομη η ελπίδα της
Τώρα αναβλύζει το πικρό κλάμα
Μια πληγωμένη καρδιά, απελπισμένη τελειώνει εδώ
Σαν όλες αυτές που έφυγαν
Με αδειανά τα όνειρα
Σαν όλες εκείνες που χάθηκαν
Σε σύντομες δίνες
Ξέχασέ τα ...
Ή μην ζεις πλέον
Τώρα πια, εκτός και αν ...
Η νύχτα ... νύχτα ... νύχτα ...
Αχ! ...
Τρεμοσβήνουν τα αστέρια
Απαλά στη γειτονιά του φεγγαριού
Κλάμα αγάπης
Που σκάει σαν το κύμα και μετά υποχωρεί
Άδεια, η νύχτα
Και σύντομη η ελπίδα της
Τώρα αναβλύζει το πικρό κλάμα
Μια πληγωμένη καρδιά, απελπισμένη τελειώνει εδώ