Сотканы века [Sotkanı veka] [Polish translation]

Płaczą, modlą się o wybaczenie,

Ślepy ten, kto rzucił się na kolana.

Otwórz serca, zniewól głupca,

Wnieś swoje światło, odwróć twarz od kłamcy.

Światło i ciemność

Połączone w zwój Bogów.

Ze starej krwi przodków

Utkane wieki!

Ból i strach

Przed Twórcą twym.

Obca wiara w ich oczach

Podniosła się!

Weź z powrotem to, coś odrzucił.

Wnieś swe spojrzenie z tych przeszłych lat.

Zniewalaj pięknem, obmyj łzą.

Po szlakach przodków prowadź za sobą!

Święta beztroska prawda

Cichym głosem lasu krzyczymy im: ”Sława!”

Pod szum deszczy promieniami podgrzane

Kłamstwo, które tęskni za objawieniem.

Sława!

Mów jadowitą strzałą

My dzieci nocy, niewidoczne okiem.

Pogarda przygniatająca

Objawieniem proroka!

Znów zaciemniany modlitwą

Lud ślepy, tak zasłuchany.

Grabiąc uszkodzone groby,

Światło wieków w nicość obracają!

Płaczą, modlą się o wybaczenie,

Ślepy ten, kto rzucił się na kolana.

Otwórz serca, zniewól głupca,

Wnieś swoje światło, odwróć twarz od kłamcy.

Światło i ciemność

Połączone w zwój Bogów.

Ze starej krwi przodków

Utkane wieki!

Ból i strach

Przed Twórcą twym.

Obca wiara w ich oczach

Podniosła się!