αόριστος ήχος βροχής
διαπερνά το τραγούδι μου ξανά
αλλά μου αποσπάται η προσοχή απ'τον τρόπο που παίζει
οπότε το αφήνω να με πονάει
σου άνοικα την καρδιά μου
υπάρχουν κομμάτια της στο πάτωμα
και παίρνω ό,τι έχει μείνει απ'αυτή και το ξεπλύνω
κάτω από κρύο νερό
και τον φωνάζω για περισσότερα
και λέω ''μωρό μου, ναι νιώθω ηλίθια που σου τηλεφωνώ,
αλλά νιώθω μόνη και δεν νομίζω πως το εννοούσες
όταν είπες πως δεν μπορούσες να μ'αγαπήσεις και
σκέφτηκα ότι ίσως αν σε φιλούσα όπως εσύ, θα το ένιωθες κι εσύ''
είπε λυπάμαι
λυπάμαι πολύ
λυπάμαι
λυπάμαι πολύ
αρπάζει τους καρπούς μου
καθώς τα δάχτυλά μου μετατρέποται σε νευριασμένες γροθιές
και ψιθυρίζω ''γιατί δεν μπορείς να μ'αγαπήσεις, θ'αλλάξω για σένα
θα παίξω το ρόλο''
και λέω ''μωρό μου, ναι νιώθω ηλίθια που σου τηλεφωνώ,
αλλά νιώθω μόνη και δεν νομίζω πως το εννοούσες
όταν είπες πως δεν μπορούσες να μ'αγαπήσεις και
σκέφτηκα ότι ίσως αν σε φιλούσα όπως εσύ, θα το ένιωθες κι εσύ''
είπε λυπάμαι
λυπάμαι πολύ
λυπάμαι
λυπάμαι πολύ