Μου πήρε δέκα χρόνια να συνειδητοποιήσω
Γιατί οι άγγελοι σταματούν να κλαίνε
Όταν αρμενίζεις κάτω στην λωρίδα
Το όμορφο χαμόγελο σου, το αστείο σου όνομα
Είναι χαμένη υπόθεση να εξηγήσω
Όταν πηδάς για να κλείσεις τις κουρτίνες
Το ξέρεις πως θα σε βοηθούσα αν μπορούσα, αλλά
Και τα δυο μου χέρια είναι φτιαγμένα από ξύλο
Απλά δεν εννοώ τα πράγματα που λέω
Είναι επειδή έχεις φτιαχτεί με αυτόν τον τρόπο
Συγγνώμη που γελάω
Συμβαίνουν πάρα πολλά
Συγγνώμη που γελάω
Συμβαίνουν πάρα πολλά
Όταν ξεφαντώσαμε στην πόλη
Ο Charles atlas
Σταμάτησε να κατσουφιάζει
Γιατί απλά δεν είναι φτιαγμένος σαν εμένα και εσένα
Απλά δεν μπορεί να κάνει αυτά που κάνουμε εμείς
Δεν γίνομαι αγενής για αυτό μην το πάρεις άσχημα
Όταν σου ζητάω να τρέξεις γύρω στον κήπο
Συγγνώμη που γελάω
Συμβαίνουν πάρα πολλά
Συγγνώμη που γελάω
Συμβαίνουν πάρα πολλά
Σε στιγμές σαν και αυτές, δεν χρειάζεται να πεις
Οπότε λυπάμαι που κατέληξε με αυτόν τον τρόπο
Συγγνώμη που γελάω
Συμβαίνουν πάρα πολλά
Συγγνώμη που γελάω
Συμβαίνουν πάρα πολλά