Ηχεί στο βάθος ένας συναγερμός που μετά γνωρίζεις
ότι δεν εξυπηρετεί σε τίποτα έσι μόνο που κανείς δεν θα ελέγχει
εξυπηρετεί στο να μηδενίζει κάθε μία πιθανότητα μου να κοιμηθώ σε αυτή τη νύχτα που με τσακίζει.
Δε θα κοιμηθώ ποτέ πια
σε αυτό το κρεβάτι μου λείπεις εσύ
δε θα κοιμηθώ... τώρα (πια)
φθάνει το χάραμα σε λίγο
το χάραμα σε λίγο
Θα επιβιώσεις
(αλλά θα είμαι κουρασμένος)
και αύτή τη φορά
(άλλη μία άγρυπνη νύντα)
ναι αλλά μην επιμένεις
(ένα άλλο χτύπημα)
ξέχνα το
(μια άλλη φορά, φορά)
Πρέπει να αναπνεύσω με το διάφραγμα γιατί έτσι
μοιάζει να ηρεμουν τελείως οι μυς
να λιγοστεύσω την ανησυχία και να σκεφτώ κάτι που
να μου θυμίζει όμορφες στιγμές και σαφώς να σε αποκλείει.
Δε θα κοιμηθώ ποτέ πια
δε θα κοιμηθώ... τώρα πια
φθάνει το χάραμα σε λίγο
δε θα φύγω ποτέ πια
σε αυτό το καλοκαίρι μου λείπεις εσύ
δε θα φύγω τώρα (πια)
θα έρθει ο Σεπτέμβρης σε λίγο
καλύτερα σε λίγο
Θα επιβιώσεις
(αλλά θα είμαι κουρασμένος)
και αυτή τη φορά
(άλλη μία άγρυπνη νύχτα)
ναι αλλά μην επιμένεις
(ένα άλλο χτύπημα)