Не выключай тэлефон;
Не закрывай нашых светлых акон.
У цемры ўласных акоў -
Я надта далёка зайшоў.
Безліч людзей і машын;
Дзіўных ілюзій і вечных прычын.
Ведаеш як цьвёрда мне
Спаць на іхнім дне.
Сонца, забяры мяне,
І вядзі за сабою.
Забяры мяне, Сонца
Маё, тут так холодно;
Тут так цёмна без цябе;
Забяры мяне, маё неба,
Вярні мяне ў наша неба,
Забяры мяне ў наша неба.
Дзень зачыняй на замок!
Вокны ў сьвет тваіх сапраўдных думак.
Я кіламетры прайшоў
Пакуль дарогу знайшоў.
Змог перайсьці цераз край.
Уласнай надзеі крычаў: "Не памірай!"
Піў я: і слёзы, і кроў
Ішоў вярнуцца ізноў!
Сонца, забяры мяне,
І вядзі за сабою.
Забяры мяне, Сонца
Маё, тут так холодно;
Тут так цёмна без цябе;
Забяры мяне, маё неба,
Вярні мяне ў наша неба,
Забяры мяне ў наша неба. х2