Sonnet 73 [Latin translation]

In me conspicere potes tempus anni

quo folia sive flava, sive pauca, sive nulla

e ramis frigore fremebundis pendentia,

deserta dirutaque saepta, ubi parum antea aves canebant.

In me conspicis crepusculum illius diei

qui in occidente evanescit post solis occasum

quemque paulatim abducet atra nox

imago mortis quae omnia in requie concludet.

In me conspicis ruborem illius ignis

qui super cineres iuventutis suae moratur

sicut lectus mortualis in quo periendum est,

cum assumptus erit ab hoc quo nutriebatur

Haec conspicis quibus amor tuus fortior fit

ut haec melius ames quae tibi haud longe abhinc relinquenda erunt.