Nce mettèttero ll’ore tutta n’arte
pe te fà na presènza cómm’a cchélla
ma po lle danno ‘ncuóllo pe sturciarte,
brutta addeventa ca mo è troppo bèlla.
‘O tiémpo vòla e ‘a staggióne zuffónna,
scumpare ‘int’a nu tròppo brutto viérno;
jatevénne vuje, linfa e fresca frónna,
cummiglia ‘a néva ‘o bèllo e lassa ‘o ‘nfiérno.
Si l’assènzia soja nun vène lassata,
squagliata, ‘e vrito dint’a na presóne,
‘a bellezza è appe éssa sbacantata,
essa e pure ‘o ricòrdo ‘e chéllo ch’èra.
Ma vénce ‘o viérno cu ‘a semmènza ‘o scióre:
perza ‘a presènza, ll’assènzia nun mòre.