Volkomen is der edlen zielen bond,
Liefd’ is geen liefde, zoo zij weer verdwijnt,
Waar zij voor zich veranderingen vond,
Of eindigt, zoo haar waarde werd verkleind.
Neen, liefde is een vlammend hemellicht,
Dat, schijnend over stormen, niet verschiet,
Een ster, waarnaar het zwervend schip zich richt,
Men kent haar hoogte, meet haar waarde niet.
De Tijd dwingt liefde niet, schoon wangen bleek
En lippen kleurloos worden voor zijn zeis,
Liefde verandert niet in uur of week,
Tot over hellegrenzen duurt haar reis.
Blijk’ dit een dwaling en ik Liefdes dief,
Zoo schreef ik nooit, noch had ooit iemand lief.
---------------------------------------------------------------------------------
*Vertaling H. Moulijn-Haitsma Mulier