Sonnet 116 [Dutch translation]

Bij de’ echt van trouwe zielen spreek’ men niet

Van hindernissen. Die liefde is geen liefde,

Die mindert, als zij de’ een’ vermind’ren ziet,

Die scheiding zoekt, als de een door scheiding griefde;

Neen, liefde is als een baak, die, diep in de aarde

Gevest, met stormgeklots en golven lacht,

De sterre voor elk zwervend schip, wier waarde

De meting te vergeefs te schatten tracht.

Liefde is geen nar des Tijds; ja, kort van duur

Zij jeugd en schoon, ’t vall’ voor zijn sikkelslag,

Doch liefde wisselt niet met dag en uur,

Zij groeit en bloeit tot aan den jongsten dag.

Verflauw ik ooit, blijkt wat ik zeide een waan,

Dan dichtte ik nooit, heeft liefde nooit bestaan.

---------------------------------------------------------------------------------

* Vertaling: Dr. L.A.J. Burgersdijk