Όσο ταξίδευα σε αδιάβατους ωκεανούς,
προσπαθούσα να χαμογελώ όσο περισσότερο
μέχρι τα υπνωτικά μάτια και δάχτυλα σου
να με μαγέψουν από έρωτα και να με σύρουν στο νησί σου.
Και τραγουδούσες: "Ναυτάκι μου καλό, άσε με να σε τυλίξω."
Έλα που βρέθηκα τελικά, και περιμένω να σε κρατήσω.
Μήπως φαντάστηκα ότι με περίμενες στο όνειρό σου ;
Μήπως ήσουν λαγός όταν εγώ ήμουν αλεπού ;
Τώρα, η ξελογιασμένη βάρκα μου γέρνει
κατεστραμμένη από την αγάπη πάνω στα βράχια σου.
Διότι τραγουδάς: "Μην με αγγίξεις σήμερα, έλα πάλι αύριο."
Αχ, πόσο πολύ καταβάλλεται η καρδιά μου από ντροπή.
Έχω προβληματιστεί τόσο όσο το όστρακο.
Έχω περιέλθει σε κίνδυνο τόσο όσο σε παλίρροια.
Μήπως θα ήταν καλύτερα να τραβήξω χειρόφρενο
ή να συμβιβασθώ με τον θάνατο, τη νύφη μου ;
Άκου που σου ζητάω να κολυμπήσεις για να σε τυλίξω
διότι η καρδιά μου με παρακινεί καρτερικά να σε κρατήσω.