Εκει ψηλα, τα Ομιχλωδη Βουνα ανυψωνονται,
Ασε μας να σταθουμε στο υψος*
Ο,τι ηταν πριν, το βλεπουμε για ακομη μια φορα
Ειναι το βασιλειο μας, ενα μακρινο φως
Πυρινο βουνο κατω απο το φεγγαρι, οι λεξεις δεν βγαινουν: θα ειμαστε εκει συντομα
Για τη πατριδα, ενα τραγουδι που αντηχει
Και οσοι μας βρισκουν, θα μαθουν το σκοπο μας
Καποιοι που δεν ξεχασαμε ποτε
Καποιοι που δεν συγχωρεσαμε ποτε
Δεν μας εχουν δει να γυριζουμε πισω ακομη
Θα πολεμαμε εως ωτου ζησουμε
Τα ματια στραμενα στην στην κρυφη πορτα
Γερμενοι στα Ομιχλωδη Βουνα
Μεσα στην τεραστια καταιγιδα θα πορευομαστε
Μεχρι να παρουμε πισω το χαμενο μας χρυσαφι
Ξαπλωνουμε κατω στα κρυα Ομιχλωδη Βουνα
Με υπνο βαθυ και χρυσαφενια ονειρα
Πρεπει να ξυπνησουμε, για να ζησουμε
Και στο σκοταδι, εναν φακο κραταμε
Πριν καιρο, οταν τα φαναρια εκαιγαν
Οι καρδιες μας λαχταρουσαν
Ενα αγνωστο πεπρωμενο, η Ακρολιθος
Ο,τι κλαπηκε, πρεπει να επιστραφει
Πρεπει να ξυπνησουμε και να επουλωσουμε τον πονο
Να βρουμε το τραγουδι για τη καρδια και τη ψυχη μας
Καποιοι που δεν ξεχασαμε ποτε
Καποιοι που δεν συγχωρεσαμε ποτε
Δεν μας εχουν δει να γυριζουμε πισω ακομη
Θα πολεμαμε εως ωτου ζησουμε
Τα ματια στραμενα στη κρυφη πορτα
Γερμενοι στα Ομιχλωδη βουνα, μεσα στην τεραστια καταιγιδα θα πορευομαστε
Μεχρι να παρουμε πισω το χαμενο μας χρυσαφι
Εκει ψηλα στα κρυα, Ομιχλωδη Βουνα