Η βροχη χτυπα σκληρα το παραθυρο μου
Ενω κοιμασαι τοσο απαλα
Και δεν μπορεις να ακουσεις τον ψυχρο ανεμο να φυσα
Κοιμασαι τοσο βαθια
Εξω ειναι σκοτεινα, το φεγγαρι κρυβεται
Μονο με το φως των αστεριων βλεπω
Οι οικοδεσποτες μεσα στην νυχτα οδηγουν
Αλλα εισαι ασφαλης εδω μαζι μου
Ετσι, ενω ο κοσμος κοιμαται
Και ολοι τυλιγονται τοσο σφιχτα
Ω, ειμαι εδω αγρυπνη να φυλαω αυτην την νυχτα με καταιγιδα
Υποσχομαι οτι παντα θα σε αγαπω
Ακομη κι αν οι ουρανοι γινουν γκρι ή μπλε
Ξυθιριζω αυτη την προσευχη διπλα σου
Παντα θα υπαρχεις
Καποιες φορες ειναι απλως ο καιρος
Αλλαζει απο μερα σε μερα
Οσο ειμαστε μαζι, οι καταιγιδες θα περασουν
Λεω οτι θα σε φρουρω και θα σε προσεχω
Θα σε κρατησω ελευθερο απο καθε βλαβη
Και αν η ζωη, σε απερριπτε καποτε
Αυτη η αγαπη θα αντιμετωπιζε καθε καταιγιδα
(Ρεφραιν)
Συντομα,ξερω οτι θα περπατας
Ρωτα αν κοιμηθηκα, εγραψα;
Και εγω μονο θα πω οτι εφτιαχνα ενα τραγουδι μιας νυχτας με καταιγιδα