Σονέτο [Soneto] lyrics

Δειλά που πρέπει να πατούμε ,εκεί που στέκει λίγο φως

μη τοτρομάξουμε και σπάσει,σαν την κανάτα μια γιορτής

που τέλειωσε άδοξα

στην κόγχη μια μέρας , άδειας και τραβλής

δειλά που πρέπει να πατούμε

Σιγά που πρέπει να μιλούμε, γιατί μιλήσαμε πολύ

και φύγαν τα παιδιά σκυμμένα, ταπεινωμένα σαν σκυλιά

με τα αδιαφόρετα μας λόγια, καδρόνια με άγρια καρφιά

σιγά που πρέπει να μιλούμε

Γλυκά που πρέπει να ακουμπάμε, τον ώμο σου με το φτερό

το'χουμε χρόνια τσακισμένο με τις δικές μας γροθιές

καιρός για να'ρθεις και να μείνεις στις χαμηλές μας τις φωτιές

γλυκά που πρέπει να ακουμπάμε