Περπάτησα σε μία αδειανή γη
ήξερα το μονοπάτι σαν το πίσω μέρος της παλάμης μου 1
ένιωσα τη γη κάτω από τα πόδια μου
κάθησα δίπλα στο ποτάμι και με ολοκλήρωσε
ω, απλό πράγμα, που έχεις πάει;
γερνάω και χρειάζομαι κάτι πάνω στο οποίο να βασιστώ
λοιπόν πες μου, ποτέ θα με αφήσεις μέσα
κουράζομαι και χρειάζομαι κάπου να ξεκινήσω
συνάντησα ένα πεσμένο δέντρο
ένιωσα τα κλαδιά του να με κοιτάζουν
είναι αυτό το μέρος που αγαπούσαμε;
είναι αυτό το μέρος που ονειρευόμουν τόσο καιρό;
ω απλό πράγμα, που έχεις πάει;
γερνάω και χρειάζομαι κάτι πάνω στο οποίο να βασιστώ
λοιπόν πες μου, ποτέ θα με αφήσεις μέσα
κουράζομαι και χρειάζομαι κάπου να ξεκινήσω
και αν έχεις ένα λεπτό, γιατί δεν πάμε
να μιλήσουμε γι'αυτό κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε;
αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλος όλων
λοιπόν, γιατί δεν πάμε
κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε;
ω απλό πράγμα, που έχεις πάει;
γερνάω και χρειάζομαι κάτι πάνω στο οποίο να βασιστώ
λοιπόν πες μου, ποτέ θα με αφήσεις μέσα
κουράζομαι και χρειάζομαι κάπου να ξεκινήσω
και αν έχεις ένα λεπτό, γιατί δεν πάμε
να μιλήσουμε γι'αυτό κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε;
αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλος όλων
λοιπόν, γιατί δεν πάμε
λοιπόν, γιατί δεν πάμε
αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλος όλων
λοιπόν γιατί δεν πάμε
κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε;
κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε
αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλος όλων
λοιπόν γιατί δεν πάμε
κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε;
κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε
κάπου που μόνο εμείς ξέρουμε
1. απ'έξω και ανακατωτά