Τόσο εντυπωσιασμένος με όσα κάνεις
Προσπάθησα τόσο σκληρά να γίνω σαν εσένα
Πέταξα πολύ ψηλά κι έκαψα το φτερό
Έχασα την πίστη μου σε όλα
Γλείφω θεϊκά συντρίμμια
Γεύομαι τον πλούτο του μίσους μέσα μου
Απορριπτόμενο δέρμα υποκύπτει στην ήττα
Αυτή η μηχανή είναι απαρχαιωμένη
Έκανα την επιλογή να φύγω μακριά
Πίνω το συντριβάνι της φθοράς
Ανοίγω μια τρύπα πανέμορφα κόκκινη
Γάμα τα υπόλοιπα και μαχαίρωσε τα μέχρι να πεθάνουν
Ραγισμένος μελανιασμένος ξεχασμένος πονεμένος
Πολύ γαμημένος για να νοιαστώ πια
Δηλητηριασμένος μέχρι τα σαπισμένα σωθικά μου
Πολύ γαμημένος για να νοιαστώ πια
Στο πίσω μέρος, στο πλάι, μακριά
Βρίσκεται ένα μέρος που κρύβομαι, όπου μένω
Προσπάθησα να πω, προσπάθησα να ζητήσω, το χρειαζόμουν
Ολομόναχος με τον εαυτό μου, πού ήσουν;
Πώς μπόρεσα ποτέ να σκεφτώ ότι είναι αστείο;
Πως όλα όσα ορκίστηκες ότι δεν θα άλλαζαν
Είναι διαφορετικά τώρα, όπως έλεγες πάντα
"Θα τα καταφέρουμε",
Μετά το κεφάλι μου διαλύθηκε, και πού στο διάολο ήσουν;