Γιατί το κόκκινο ήταν για μένα άφταστο
που πάντα με ξεγελούσε.
Είμαι εδώ,
η αργή καρδιά του διαβόλου εύθραυστη.
Έτσι, ο ήλιος περιμένει να χαμηλώσεις το κεφάλι μου
και ο ταυρομάχος χτυπάει.
Έτσι,η αναμονή σε μένα. Ακίνητη ησυχία.
Και τώρα είμαι μόνος,
γιατί από εδώ δεν θα βγω και δεν θα ξαναγυρίσω.
Θα γλιστρήσω,θα σηκωθώ
θα ψάξω τον Αλί.
Πιο δυνατό από τον άνεμο και από το κακό που είναι εδώ,
θα τρέξω στην αρένα θα μείνω εκεί.
Μετά στα μάτια βράχηκα. Ιδρώτας και δάκρυα,
η καρδιά σταμάτησε.
Είναι έξι,
το πλήθος δεν υπάρχει πια,
και άλλοι όπως εγώ θα βλέπουν αυτόν τον ήλιο.
Είμαι εδώ,το γαλάζιο θα ταιριάξει με την άχρηστη τιμή.
Περισσότερος ήλιος του ανέμου και του κακού που είναι εδώ,
θα τρέξω στην αρένα,θα μείνω εκεί.
Θα γλιστρήσω εγώ θα πεθάνω,θα ψάξω τον Αλί.
Περισσότερος ήλιος του ανέμου και του κακού που είναι εδώ,
θα τρέξω στην αρένα,θα μείνω εκεί.