Ποίος θα έρθει και θα γυρίσει πίσω τις ώρες
σαν να αυξήθηκε ο ήλιος στις μέρες μας
μέρες μέχρι το χωρισμό...
Πως ζούσαμε? δεν εκτιμήσαμε καθε φωτεινή ώρα
μαζί ξεχάσαμε τα όλα όσα είναι απο πάνω μας
εκεί,στο σύμπαν....
Ξέρω,η καρδιά μπορεί να σχιστεί απο την αγάπη
είναι λες και αποχωρίστηκα με την ψυχη μου,το να ζω δίχως εσένα
είσαι ο πόνος μου,αγάπη μου
Θα σου δώσω τα πάντα αγάπη μου,όλο τον εαυτό μου
οι ωκεανοί μπορούν να ξεχειλίσουν απο την αγάπη
είναι λες και αποχωρίστηκα με την ψυχη μου,το να ζω δίχως εσένα
και θα γίνω ήλιος πάνω σου ,για σένα
Στο σκοτεινό πρωινό,στην κρυα μερα θα φύγω σιωπηλά
θα φέρω τις υπάκουες ακτίνες μου στα προβληματά σου
καρδιακέ μου φίλε
πιστεψέ με,δεν θα γίνω ήλιος για άλλους
στον ώμο σου θα αφήσω το φως των χεριών μου
το φως όλου του σύμπαντος...