Σου 'λεγα συχνά ιστορίες
για το πώς
περιπλανιόμουν στη ζωή
περιμένοντας τη μέρα
που θα σ' έπαιρνα απ' το χέρι
και θα σου τραγουδούσα,
κι ίσως τότε να 'λεγες
"Έλα, πλάγιασε μαζί μου, αγάπα με",
και τότε σίγουρα θα έμενα.
Μα νιώθω πως μεγαλώνω
κι όσα τραγούδια έχω πει,
αντηχούν από μακριά
σαν τον ήχο
ανεμόμυλου που γυρνά.
Μάλλον θα 'μαι πάντα
της τύχης στρατιώτης.
Υπήρξα πολλές φορές ταξιδιώτης,
έψαχνα κάτι καινούργιο,
σε μέρες παλιές
τότε που τα βράδια έκανε κρύο
περιπλανιόμουν χωρίς εσένα.
Μα τις μέρες εκείνες νόμιζα πως σ' είχα δει
να στέκεσαι εκεί κοντά.
Μπορεί να είναι δύσκολο να είσαι τυφλός,
μα μαρτυρά την απουσία σου.
Τώρα νιώθω πως μεγαλώνω
κι όσα τραγούδια έχω πει,
αντηχούν από μακριά
σαν τον ήχο
ανεμόμυλου που γυρνά.
Μάλλον θα 'μαι πάντα
της τύχης στρατιώτης.
Ναι, ακούω τον ήχο
ανεμόμυλου που γυρνά.
Μάλλον θα 'μαι πάντα
της τύχης στρατιώτης.