خنده‌ات را به من ببخش؛
به من بیاموز که رویا ببینم
فقط با یک نوازش؛
خودم را در این دریا غرق می‌کنم
ستاره‌ات را به من ببخش
آن ستاره‌ای که این شب را درخشان می‌کند؛
ستاره‌ای سرشار از آرامش و هم‌نوایی
و من زندگی‌ام را به تو خواهم بخشید.
تو موجب می‌شوی
تا آسمان‌ام بار دیگر آبی شود؛
با رنگ‌های گوناگون،
بامدادهای مرا زیبا می‌کنی؛
در میان امواج صدای تو، بادبان می‌زنم
و تو ... و تو ... و تو ... و فقط تو؛
با نورت، روح مرا بیدار کن!
و تو ... و تو ... و تو ...
زخم‌هایت را نشان بده تا التیام بیابند
با این علم که همه‌ی دنیا می‌دانند
که صدای تو رازی را در خود مراقبت می‌کند؛
نام‌ات را فاش نکن که جهان هستی
از حسادت می‌میرد؛
چشمان‌ات می‌درخشند،
در گلویت رازهاست.
تو موجب می‌شوی
تا آسمان‌ام بار دیگر آبی شود؛
با رنگ‌های گوناگون
بامدادهای مرا زیبا می‌کنی؛
در میان امواج صدای تو، بادبان می‌زنم
و تو ... و تو ... و تو ... و فقط تو؛
با نورت، روح مرا بیدار کن!
و تو ... و تو ... و تو ... و فقط تو؛
با نورت، روح مرا بیدار کن!
و تو ... و تو ... و تو ...
نام‌ات را فاش نکن که جهان هستی
از حسادت می‌میرد؛
چشمان‌ات می‌درخشند
در گلویت رازهاست.
تو موجب می‌شوی
تا آسمان‌ام بار دیگر آبی شود؛
با رنگ‌های گوناگون،
بامدادهای مرا زیبا می‌کنی؛
در میان امواج صدای تو، بادبان می‌زنم
و تو ... و تو ... و تو ... و فقط تو؛
با نورت، روح مرا بیدار کن!
و تو ... و تو ... و تو ...