Εσύ που πρώτος σκέφτηκες να κόψεις τον Ισθμό
να ενώσεις δυο θάλασσες σε έναν ουρανό
τα σχολικά βιβλία μου σε γράφανε τρελό
πως γίνεται αυτό
εγώ σ’ ευγνωμονώ.
Εσύ που την πατρίδα μου φαντάστηκες νησί
τα παιδικά τετράδια τριγύρω θαλασσί
της Αγριππίνας όνειρο, μονάκριβο παιδί
γιατί τόση χολή
για σένανε χολή;
Για σένα μόνο ο Τάκιτος έχει λόγο καλό
γράφει για κάποιο νόμο σου, νόμο συγκλητικό
Νέρωνα, αυτοκράτορα, σου τρέφω θαυμασμό
γι’ αυτό και τον Ισθμό
διπλά σε αγαπώ.
Τις Δέσποινες τις σεβαστές της Ρώμης τις παλιές
με νόμο υποχρέωνες να ζούνε σαν κοινές...