Yeah
ฉันจะออกไปและใช้เวลาจนผ่านพ้นเที่ยงคืน
เรารู้ว่าเรามีปัญหา แต่เรายังคงข้ามผ่านได้
คุณไม่ต้องการที่จะมองฉันจากภายใน
มีปัญหามากมายที่ฉันยังคงเก็บซ่อนเอาไว้
ฉันไม่ต้องการบอกพวกเขาว่าฉันรู้สึกอย่างไร
กำลังจะเริ่มการต่อสู้กับปัญหาความขัดแย้งที่มากมาย
ฉันไม่ได้ยินเสียงรถ แต่ว่าพวกเขาเพิ่งขับผ่านไป
เหนื่อยหน่ายกับการถูกละทิ้งให้อยู่นอกสายตาไร้ความสำคัญ
แต่ครั้งนี้คือ
เหมือนเป็นคนนอกที่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรอยู่ที่ไหน
ความโกรธที่รุนแรงถูกเก็บไว้ภายในตัวฉันและฝังลงไปในกระดูกของฉัน
สลักลึกลงไปถึงกระดูกของฉัน
เวลากำลังบอกฉันว่าวิธีเดียวที่รักษาได้คือความรัก
บางสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ไม่สามารถซื้อความสดชื่นกระฉับเฉงให้กับพวกหัวใจโดดเดี่ยวได้
ท้องฟ้าที่ดูเปล่งประกายและดวงตาของฉันที่ระสับระส่าย
ฉันแค่รู้สึกโกรธที่เห็นใบไม้กำลังร่วงโรย
ฉันกำลังพยายามแต่ฉันก็ต้องการความช่วยเหลือ
ไม่สามารถซื้อความสดชื่นกระฉับเฉงให้กับพวกหัวใจโดดเดี่ยวได้
ท้องฟ้าที่ดูเปล่งประกายและดวงตาของฉันที่ระสับระส่าย
ฉันแค่รู้สึกโกรธที่เห็นใบไม้กำลังร่วงโรย
ยังคงเก็บซ่อนอะไรไว้มากมาย
เปิดหน้าต่างออกให้กว้าง ปล่อยให้สายลมพัดผ่านไป
และทำนองเพลงที่เรียบง่าย
เมื่อคุณกุมมือฉันอยู่ ทุกสิ่งได้เปลี่ยนแปลงไป
ราวกับว่ามีคนคอยช่วยเหลือฉันอยู่ในเมืองเล็กแห่งนี้
สังเกตเห็นว่าคุณดูนิ่งเฉยไปสักพักหนึ่งแล้ว
ยิ้มทำไมกันนะ เดาว่าคุณคงต้องการพื้นที่ที่คุณสามารถเริ่มใหม่ได้
ใช่แล้ว ฉันเสียใจในสิ่งที่ฉันพูดออกไป
ความโมโหและมีปากเสียงกันนิดหน่อยที่ข้างเตียงนอน
ฉันคิดว่าฉันต้องเรียกร้องขอโอกาสอีกครั้งที่จะได้พูดคุยกับคุณมากขึ้น คิดถึงน้ำเสียงของคุณ
ฉันได้อาบแสงตะวันมาตลอด ไร้ซึ่งน้ำเสียงที่จะเปล่งออกมา
ยังคงรู้สึกสะเทือนใจจากการที่ห่างไกลกัน
ฉันคงรอถึงหนึ่งร้อยปีไม่ไหว คุณจะยังคงอยู่ในใจของฉัน
เหมือนเป็นคนนอกที่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองควรอยู่ที่ไหน
ความโกรธที่รุนแรงถูกเก็บไว้ภายในตัวฉันและฝังลงไปในกระดูกของฉัน
สลักลึกลงไปถึงกระดูกของฉัน
เวลากำลังบอกฉันว่าวิธีเดียวที่รักษาได้คือความรัก
บางสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ไม่สามารถซื้อความสดชื่นกระฉับเฉงให้กับพวกหัวใจโดดเดี่ยวได้
ท้องฟ้าที่ดูเปล่งประกายและดวงตาของฉันที่ระสับระส่าย
ฉันแค่รู้สึกโกรธที่เห็นใบไม้กำลังร่วงโรย
ฉันกำลังพยายามแต่ฉันก็ต้องการความช่วยเหลือ
ไม่สามารถซื้อความสดชื่นกระฉับเฉงให้กับพวกหัวใจโดดเดี่ยวได้
ท้องฟ้าที่ดูเปล่งประกายและดวงตาของฉันที่ระสับระส่าย
ฉันแค่รู้สึกโกรธที่เห็นใบไม้กำลังร่วงโรย
ยังคงเก็บซ่อนอะไรไว้มากมาย
เปิดหน้าต่างออกให้กว้าง ปล่อยให้สายลมพัดผ่านไป
และทำนองเพลงที่เรียบง่าย
เมื่อคุณกุมมือฉันอยู่ ทุกสิ่งได้เปลี่ยนแปลงไป
ฉันจะออกไปและใช้เวลาจนผ่านพ้นเที่ยงคืน
เรารู้ว่าเรามีปัญหา แต่เรายังคงข้ามผ่านมาได้
คุณไม่ต้องการที่จะมองฉันจากภายใน
มีปัญหามากมายที่ฉันยังคงเก็บซ่อนเอาไว้
ฉันไม่ต้องการบอกพวกเขาว่าฉันรู้สึกอย่างไร
กำลังจะเริ่มการต่อสู้กับปัญหาความขัดแย้งที่มากมาย
ฉันไม่ได้ยินเสียงรถ แต่ว่าพวกเขาเพิ่งขับผ่านไป
เหนื่อยหน่ายกับการถูกละทิ้งให้อยู่นอกสายตาไร้ความสำคัญ
แต่ครั้งนี้คือ